O próximo domingo
16 de xuño ás 17:00 hr. en Santiago de
Compostela manifestación polo dereito ao aborto.
Saída da estación
de tren.
Esta batalla foi dura e persistente
no tempo. Morreron mulleres en abortos clandestinos, foron detidas,
encausadas e xulgadas. Outras pasaron cárcere xunto con profesionais da
sanidade. Foron moitas as que por non poderen interromper o seu embarazo
tiveron que enfrontarse a maternidades non desexadas. Dor, humillacións e
clandestinidades a grande maioría.
Logo da primeira aprobación da
despenalización parcial do aborto en tres supostos en agosto de 1985 co
goberno de Felipe González, que deixaba á maior porcentaxe de abortos fora
dos tres supostos, seguimos loitando e sempre demandamos información sexual,
buscando o porque tantísimas mulleres quedan embarazadas sen quereren. Sabemos
moi ben que ningunha muller aborta por gusto senón para evitar un mal máis
grande como é traer ao mundo crianzas non desexadas.
Destas loitas conseguiuse o cambio
de opinión de amplos sectores sociais anteriormente opostos ao aborto polas
prédicas desde púlpitos durante centos e centos de anos e de boa parte da
xerarquía da xinecoloxía española.
En 2010 o goberno de Zapatero
aproba a Lei de Saúde Sexual e Reprodutiva e da Interrupción Voluntaria do
Embarazo que pasa a un sistema de prazos con indicacións no caso de
malformación do feto. Esta Lei crea unhas condicións de mínima dignidade e
respecto á decisión das mulleres aínda moi mellorables (obxección de
conciencia, privatización cáseque absoluta da prestación, censura da formación
e práctica médica, estigmatización profesional de quen fai abortos...).
Agora o ministro Gallardón á fronte
do goberno do PP, preocupado por seguir o ditado da Conferencia Episcopal, do
Foro da Familia e organizacións semellantes que forman ese 10% da poboación que
pretenden a supresión do aborto e que sexa delito en todos os casos, queren una
volta atrás sen precedentes.
No hay comentarios:
Publicar un comentario