domingo, 19 de noviembre de 2017
25 Novembro-O machismo oprime e mata dende a infancia.
Organicémonos para combatelo!
Mobilizacións:
OURENSE - ás 19h diante do C.C. Ponte
Vella
VIGO - às 20h dende a Farola de Urzàiz
A CORUÑA - ás 19h no Obelisco
COMPOSTELA - ás 20h dende a Praza 8 de
Marzo
FERROLTERRA - ás 18h polideportivo San
Valentín (Fene)
ARZÚA - ás 19.30h entrada principal do
Multiusos
O 25 de novembro é o Día Internacional
para a eliminación da violencia contra as mulleres. Neste día, como no resto do
ano, queremos visibilizar a violencia que sufrimos as mulleres polo feito de
sermos mulleres e reclamamos medidas efectivas e concretas para combatela. Esta
violencia asumímola desde que nacemos e aféctanos a todos os aspectos das nosas
vidas: violencia estética, acoso sexual, agresións sexuais, discriminación
laboral, etc., ata chegar á máis evidente que é o asasinato.
Esta violencia sistémica, o patriarcado,
é aínda máis cruel coas mulleres que están relegadas ás marxes pola súa
condición de raza, clase, orientación sexual, inmigración...
Mais cando falamos de violencia machista
non sempre entramos a debater sobre as fillas e fillos asasinados como forma de
vinganza contra as súas nais. Os asasinos son sempre os seus pais biolóxicos,
ou ben parellas ou exparellas das súas nais. Soen facelo durante o réxime de
visitas. Usados como un mero obxecto para danar de xeito irreparábel ás súas
nais, para provocarlles o maior dano posíbel. É un dos xeitos máis crueis da
violencia machista porque o obxectivo é que non se recupere e non o esqueza
xamais.
De feito, as administracións tan só
recoñecen dous feminicidios durante este ano 2017 en Galiza: o de Virginia, de
55 anos, no Carballiño, e o de María José Mateo (Sesé), de 52 anos en
Redondela. Mais aínda que non computan para as cifras oficiais, foron catro e
non dúas as vítimas do machismo. Xa que no mes de maio un meniño de 11 anos foi
asasinado polo seu pai en Oza Cesuras. E durante o secuestro da súa filla de
tan só 21 meses, asasinaban na Coruña a M.M.A, de 73 anos, quen foi atopada
molida a paus a mans do seu ex-xenro.
Nos últimos dous anos foron 18 os asasinatos
machistas na Galiza. Destes, non podemos esquecernos dos asasinatos das irmás
Amaia e Candela Oubel, con tan só 9 e 4 anos, asasinadas polo seu pai cunha
radial durante o período de visitas estival. Por iso pretendemos visualizar na
nosa campaña non só na violencia contra as mulleres no marco das relacións de
parella, senón poñer o foco tamén no tipo de violencia que exercen os machistas
no sistema patriarcal, agredindo todo aquelo ao que ás mulleres teñen estima:
obxectos, animais de compañía, mais tamén inclúen ameazas e violencia contra
amizades, novas parellas das vítimas, familiares e dentro destes, incluso as
fillas e fillos. De feito, os maltratadores transforman ás crianzas en obxectos
para continuar co maltrato e a violencia contra a muller, conscientes de que a
través dos fillos e fillas manterán o contacto e poderán continuar coa
extorsión, o acoso. Este tipo de violencia recibe un nome: violencia vicaria,
que é a que se exerce contra as crianzas para ferir á muller.
Non é casual que moitos dos varóns que
amosaron comportamentos violentos na relación de parella, que durante a
convivencia non se preocuparon polos seus fillos e fillas, no momento da
separación soliciten un réxime de custodia compartida, un réxime amplo de
visitas, ou mesmo a custodia das crianzas, só co afán de seguir en contacto coa
exmuller e poder continuar co maltrato. Por iso rexeitamos calquera
modificación legal dirixida a impoñer este modelo de custodia cando non exista
acordo entre os membros da parella.
No estado español a realidade é igual de
cruda. Foron case un cento as mulleres asasinadas durante o ano 2017. Máis de
dez menores. Se acudimos as estatísticas sobre violencia as cifras son
demoledoras: preto de 3 mulleres ao día son violadas (as estatísticas soamente
contan os casos nos que hai penetración), ducias violentadas en cada recuncho
do planeta, tamén aquí ao pé das nosas casas, dos nosos lugares de ocio ou
traballo. Como é posible que a loita contra a violencia machista non sexa unha
prioridade? Para chegar a estas cifras tan arrepiantes sen que exista unha
conmoción, é necesaria unha violencia tolerada pola noso sistema de valores. En
consecuencia, reclamamos que se combata como un problema social e político. Os
problemas das mulleres son problemas da sociedade e como tales, sen complexos
patriarcais, deben ser tratados.
É urxente loitar contra a impunidade do
acosador, do maltratador xa que esta impunidade da abeiro a múltiples abusos.
Si, precisamos de leis máis coercitivas que disuadan o home maltratador de
concretar con violencia o seu desprezo polas mulleres, pero é necesario
insistir en que non se trata dunha violencia con motivacións psicolóxicas ou
individuais senón que debemos mudar o tecido social. Non cremos na
individualización da defensa contra a violencia machista. Non podemos permitir
que cada unha dependa da súa sorte ou da súa fortaleza.
Esta violencia patriarcal e a cultura da
violación teñen intereses económicos pois o capitalismo, na súa lóxica de
acumulación de riqueza precisa que as mulleres percibamos como unha violencia
menor que nos reclúan nos nosos fogares, baixo o pretexto do amor romántico,
responsabilizándonos da reprodución, obrigándonos a realizar gratuitamente
traballos indispensables para a sostibilidade da vida. Non soamente estas
responsabilidades non son asumidas pola sociedade senón que as políticas
neoliberais desmantelan os servizos públicos: garderías, centros de atención á
vellez, sanidade, etc. O capital financeiro, as medidas de austeridade e a
privatización provocan a pobreza e as violencias cara as mulleres.
Rebelámonos contra a intimidación
colectiva que xorde das agresións físicas ou sexuais. As vítimas sofren o
último mecanismo de imposición do poder masculino, son mulleres que resisten,
valentes que se atreveron a cuestionalo, que deciden non ser a posesión da súa
parella, que deciden non terlle medo á noite, que toman as rúas. Mentres unha
soa de nós sinta medo non viviremos nunha sociedade xusta e igualitaria. Unidas
en resistencias loitamos e loitaremos contra o capitalismo, o
heteropatriarcado, o racismo e o colonialismo, construíndo alternativas para un
mundo que poña no centro a vida, sen converter as persoas en mercadoría.
Esiximos orzamentos que se tomen en serio
a violencia afrontándoa desde todos os ámbitos sociais. Rexeitamos pactos de
estado que manteñen a violencia no ámbito doméstico e de parella negando a
existencia dunha estrutura de opresión das mulleres. Non queremos políticas de
foto e apertóns de mans, queremos solucións e recursos contra a violencia que
sufrimos.
Para acadar a igualdade efectiva
reclamamos:
- Unha educación non sexista nun modelo
de escola que non sexa androcéntrico no reparto de espazo, nos contidos, na
organización do traballo...,
- Educarmos en relacións en pé de
igualdade baseadas no respecto e a liberdade para sermos e estarmos con quen
nos pete.
- Campañas de concienciación social
dirixidas aos nenos, adolescentes e homes para que non asuman a violencia como
pauta de comportamento masculino.
- Unha xustiza ao servizo da igualdade:
aumentar e dotar de recursos materiais e humanos máis Xulgados especializados
en violencia de xénero.
- Protección real ás mulleres que sofren
violencias: aumentar o número de vivendas de acollida para mulleres e crianzas
vítimas de malos tratos, garantir a liberdade económica das mulleres que sofren
violencia, garantir a asistencia letrada da vítima por parte da mesma
profesional en todos os procesos xudiciais que teña que emprender tras
denunciar ser vítima de violencia (separación legal, custodia das crianzas,
pensións alimenticias, disolucións de gananciais, etc.), acurtar os prazos de
resposta na tramitación de ordes de afastamento, e realizar unha correcta
avaliación do nível de risco, conquerindo que as vítimas sexan acompañadas
desde o inicio por profesionais dos servizos sociais que orienten ás mulleres
durante todo o proceso.
- Unha sanidade que coide das persoas:
formación en perspectiva de xénero de todo o persoal sanitario que trate a
mulleres e crianzas.
Mais para lograr vivir sen violencia é
preciso dun cambio de actitudes, dun cambio de políticas e dun cambio do modelo
social vixente na nosa sociedade. Desde a Marcha Mundial das Mulleres
seguiremos loitando para acadalo. Seguiremos en marcha ata que todas sexamos
libres.
Etiquetas:
convocatorias,
violencia machista
A concelleira de Igualdade presenta a campaña ‘En negro contra as violencias’ e convida a entidades, establecementos e veciñanza a "apropiarse dela para sensibilizar sobre a realidade das violencias machistas"
A concelleira, Rocío Fraga, e representantes das
empresas patrocinadoras amosan ao material da campaña.
Rocío Fraga destaca o éxito desta iniciativa e
empraza á cidade a implicarse, especialmente entre os días 23 e 26 deste mes,
coincidindo coa celebración do Día Internacional da Eliminación das Violencias
Machistas, ao tempo que chama a un pacto entre concellos para "ir máis alá
do labor deste tipo de accións".
A concelleira de Igualdade e Diversidade, Rocío
Fraga, presentou este xoves a nova edición da campaña 'En negro contra as
violencias', que busca fomentar a sensibilización cidadá fronte ás violencias machistas
no ámbito municipal, e implicar ao tecido económico, asociativo, educativo,
deportivo, social e cultural da cidade, así como a toda a cidadanía.
"Cremos que as políticas públicas teñen que estar destinadas a ter moitos
recursos e persoal para acompañar ás mulleres e persoas vítimas de violencia de
xénero, pero as campañas son tamén moi importantes, porque axudan a
sensibilizar, a co-responsabilizar e a facernos conscientes dunha realidade na
que vivimos", destacou a responsable municipal, quen sinalou que a campaña
está pensada, ademais, "para que a xente poida apropiarse dela, e usar os
materiais que poñemos a disposición de todo o mundo".
Tamén salientou o
alcance desta iniciativa, que comezou en Santiago hai dous anos, e á que A Coruña
se sumou en 2016, na súa segunda edición. Hoxe son 72 concellos de toda
Galicia, ademais das Deputación de A Coruña, Lugo e Pontevedra, os que
participan, e tamén están formalmente adheridos máis de 3.000 establecementos e
entidades de todo tipo.
Como recordou, os pasados 6 e 7 deste mes, unha
delegación formada por medio cento de persoas viaxaron a Bruxelas a presentar a
campaña no Parlamento Europeo, e onte, 60 representantes dos 75 concellos de
todas as cores políticas, incluído o da Coruña, e as tres deputacións adheridas
citáronse no Pazo de Raxoi para a sinatura do protocolo para desenvolver estas
accións. A este respecto, a concelleira salientou a importancia de que as
administracións locais "nos impliquemos e teñamos, como entidades que
estamos mais próximas á cidadanía, esa responsabilidade de facer o traballo de
loita contra as violencias machistas". "Esta suma de entidades locais
fainos poder empezar a traballar nun pacto desde o municipalismo e os
concellos, para ir máis alá. A campaña ten unha función relevante, pero a nosa
intención é continuar cun pacto, na liña do que estamos a desenvolver, a nivel
local, na Coruña, que vén de rematar a primeira fase que iniciará a principios
do ano que vén a súa segunda fase, para a co-responsabilidade de todos e de todas
por unha cidade libre de violencias machistas", avanzou.
En relación á campaña, Fraga explicou que a intención
deste ano é consolidar a experiencia e ampliar o compromiso da cidade na loita
contra as violencias machistas, para o que se está a poñer todo o material que
xa están sendo solicitados por comercios, empresas e negocios, e que se
comezará a entregar nos vindeiros días. "Queremos que máxima intensidade
da campaña se produza entre os días 23 e 26 de novembro", sinalou a edil,
quen emprazou á cidade a "vestirse de negro e amosar os lemas da campaña
eses días", tendo en conta quen o 25 celébrase o Día Internacional da
Eliminación das Violencias Machistas, e a sumarse tamén nas redes sociais, cos
cancelos #ContraAsViolenciasMachistas e #CoruñaEnNegro, e a enviar fotos da
campaña a senviolenciasmachistas@coruna.es, ou etiquetar as redes da
concellería (@IgualdadeCoruna).
Para a difusión de todas estas accións, o
Concello editará e repartirá entre os espazos, entidades e locais participantes
máis de 17.500 metros de cinta de balizar coa imaxe da campaña, 2.500
distintivos adhesivos de #EspazoLibreDeViolenciasMachistas; máis de 10.000
chapas; 10.000 posavasos e 5.000 manteis para a hostalaría, ademais de
camisetas, unhas 2.700, e cartaces en diversos formatos con mensaxes como 'Si é
si, non é non', 'Sempre libre e viva' ou 'Espazo libre de violencias
machistas'.
Como recordou a responsable municipal, todos os
materiais xenéricos da campaña poden atoparse na web
http://ennegrocontraasviolencias.gal/, e os elaborados especificamente para A
Coruña poderán ser descargados na páxina web da Concellería de Igualdade e
Diversidade, a disposición de calquera persoa ou entidade que queira
empregalos, "para que todo o mundo poida apropiarse deles, os comercios nos
escaparates e a veciñanza nas ventás, e a campaña desborde". Do mesmo
xeito, as persoas que queiran participar poderán solicitar o material a través
do correo electrónico habilitado polo Concello. Ademais, e como incidiu a
responsable de Igualdade e Diversidade, este ano a distribución tratará de
chegar a diferentes puntos da cidade, coa colaboración das asociacións de
comerciantes dos barrios dos Mallos, Elviña, Cidade Vella e Monte Alto, con
máis de 150 establecementos comerciais xa adheridos, e buscando a complicidade
da hostalería local.
Do mesmo xeito, a concelleira destacou a implicación
das empresas patrocinadoras este ano,
representadas esta mañá na rolda de prensa, como son Gadisa -que
colabora con camisetas e volandeiras-, Tranvías da Coruña -coa colocación de
cartaces en todos os buses da cidade, así como coa rotulación das traseiras de
tres autobuses que dende hoxe xa están circulando pola cidade, nas liñas 3, 6 e
23-; CocaCola -con dúas vallas colocadas en Alfonso Molina e coa produción propia
de 500 mandís que repartiran entre a hostalaría da cidade- e Vegalsa -a través
da distribución de materiais en 27 tendas da cidade, Familia, Eroski Center e
CashRecord, e da colaboración económica para edición de materiais- e igualmente
agradeceu a colaboración da Deputación da Coruña coa produción de materiais.
Xunto con eles, Rocío Fraga destacou a participación do Deportivo da Coruña,
das entidades e escolas deportivas da cidade, das asociacións veciñais -ata 25
a nivel local-, e así mesmo a visibilización da campaña en 14 centros de saúde,
nas instalacións deportivas municipais, nos mercados, na Rede de Bibliotecas
Municipais, nos centros cívicos, ademais de espazos fundamentais de atención e
información como o centro Ágora, o Fórum, ou o CMIX, e os espazos de atención
propios da Concellería de Igualdade e Diversidade, como son o CIM, o COF, a
UAMI e o Espazo das Diversidades Sexuais e Identidades de Xénero. Outros
emprazamentos significativos, como a Torre de Hércules, o Castelo de San Antón,
a Fundación Luis Seoane, a Casares Quiroga ou a Emilia Pardo Bazán, o Coliseum
ou o Palacio da Ópera, así como as sedes de EMALCSA, EMVSA, IMCE, do Consorcio de Turismo e do Consorcio
de Promoción da Música, tamén amosarán o apoio á campaña contra as violencias machistas.
A concelleira destacou especialmente a implicación da Policía local, Bombeiros
e Protección Civil, que xa colaboraron na anterior edición e que nesta seguirán
incrementando o seu apoio.
Etiquetas:
campaña,
igualdad,
violencia machista
Uno de cada cuatro jóvenes ve “normal” la violencia de género en la pareja
Más del 20% de españoles de 15 a 29 años
considera que la violencia machista es un tema "politizado que se exagera
mucho", según un informe de la FAD.
En 15 años han muerto más de 900 mujeres
a manos de sus parejas. La última ha sido Jessica Bravo, de 28 años. Fue
tiroteada el miércoles pasado a la puerta de un colegio público de Elda por su
expareja, que luego se suicidó. El presunto asesino tenía pendiente un juicio
por amenazarla. La violencia machista sigue siendo un problema de primer orden
en España pero la percepción de su gravedad no acompaña, al menos no entre los
jóvenes. Uno de cada cinco españoles (21,2%) de 15 a 29 años están muy o bastante de acuerdo en que la
violencia de género es un tema "que está politizado, se exagera
mucho".
Y más de uno de cada cuatro (27,4%) señala que es una conducta
"normal" dentro de la pareja, según el Barómetro 2017 de
ProyectoScopio elaborado por el Centro Reina Sofía sobre Adolescencia y Juventud
de la Fundación de Ayuda contra la Drogadicción (FAD).
Cuando los jóvenes aluden a violencia de
género "suelen referirse a conductas explícitamente violentas",
explica Anna Sanmartín, subdirectora del Centro Reina Sofía. "Aspectos
como vigilar el móvil, controlar a la pareja o los celos no lo incluyen dentro
de la violencia a no ser que se lo preguntemos de forma explícita, cuando
aluden a violencia de género se están refiriendo a agredir o a insultar",
señala Sanmartín, una de las responsables del barómetro, una macroencuesta
online a 1.247 jóvenes cuyo resultado general se presentó en junio y del que
ahora han extraído datos relacionados con género y discriminación.
Aunque va en aumento el porcentaje de
jóvenes que lo consideran un problema social muy grave (más del 87% lo cree
así), el 30% señala que este tipo de violencia ha aumentado "por
culpa" de la población inmigrante y casi un 7% cree que es
"inevitable" y que, aunque esté mal, "siempre ha existido".
En general, el grado de mantenimiento de estas representaciones sociales sobre
la violencia machista es superior entre los varones, y en los niveles de
estudios inferiores. "Ellas identifican muchos más actos como violentos y
ejercen menos violencia",
según Sanmartín.
Uno de cada cuatro jóvenes ve “normal” la
violencia de género en la pareja
En cuanto a las desigualdades de género
percibidas por los jóvenes españoles, tres de cada cuatro creen que las
oportunidades de las mujeres respecto a salarios o el acceso a puestos de
responsabilidad en las empresas son mucho peores que las oportunidades de los
hombres. Más de la mitad consideran "mucho" o "algo peores"
las facilidades de ellas para encontrar un trabajo (62,4%). También en cuanto a
la posibilidad de compaginar vida laboral y familiar (57,4%), acceder a puestos
de responsabilidad en la vida política (61,9%) o para ganar dinero (59,3%).
"El estereotipo nos atraviesa a
todos. En estudios previos preguntamos qué es ser chico o qué es ser chica. El
último, de 2015, lo llamamos Fuerte como papá, sensible como mamá porque vimos
que en una década se habían mantenido las mismas imágenes", añade la
subdirectora de la fundación. Imágenes como que "las chicas son sensibles,
tiernas, comprensivas... Y ellos activos, emprendedores, dinámicos".
Sanmartín recomienda "insistir en la educación equitativa" y
convertir el asunto "en un tema prioritario en la agenda pública, con
fondos para trabajar en ello y un debate continuo".
Por último, preguntados por la percepción
que tienen sobre discriminación e igualdad de oportunidades, tanto los chicos
como las chicas reconocen que hay factores de exclusión por encima del género.
El 47,9% cree que la identidad y orientación sexuales son el principal motivo
de discriminación, seguido del origen étnico o racial (45,1%), el aspecto
físico (38%) y la nacionalidad (29,3%). El 23,7% de la población juvenil
percibe que existe discriminación por razones de género, por encima de motivos
religiosos, intelectuales, económicos, de edad o ideológicos.
Etiquetas:
estadísticas,
jóvenes,
violencia machista
El catálogo de Toy Planet vuelve a recordarnos que los juguetes no saben de género
Un año más regresan los catálogos
sexistas, pero hay excepciones
La Navidad se acerca y con ella, como
todos los años, la polémica por el sexismo en los juguetes. Ningún juguete es
sexista de por sí, pero puede serlo la forma en que se promociona o expone. Por
ejemplo, si los robots solo se presentan junto a niños y las muñecas, junto a
niñas. Una de las denuncias con más eco en estos días ha sido la de la actriz
Leticia Dolera, que acusa directamente al catálogo de Hipercor.
En este enlace puedes consultar el
catálogo de Hipercor para este año. Aunque hay contadas excepciones (algunos
niños jugando con cocinitas o alguna niña disfrazada de bombera), la mayoría
del catálogo sigue la pauta denunciada por la actriz. En las páginas del
catálogo encontramos las muñecas de Nenuco. Hay una petición en Change que
reclama a esta empresa "no más catálogos sexistas por Navidad".
Muchos coches y ninguna niña
Las quejas en redes sociales se han
volcado este año contra Hipercor, pero en el pasado se han centrado en
compañías como Carrefour o Lidl. "La existencia de secciones divididas en
jugueterías para niños y niñas puede parecer inofensiva, pero su impacto no
termina en la tienda. Desincentivar a una niña a leer un libro de dinosaurios
puede traducirse mañana en que esta niña no escoja una carrera porque es para
varones", opina en De Mamas & De Papas, la página sobre crianza de EL
PAÍS, Clara Alemann, especialista en desarrollo social con una perspectiva de
género.
Según indica The New York Times, la
separación entre géneros es mucho más clara ahora que hace décadas. Un estudio
citado por el diario estadounidense muestra cómo un catálogo de Sears de 1975
solo tenía un 2% de los juguetes publicitados de forma clara para niños o
niñas, mientras que en 2012, todos los productos de la tienda online de Disney
lo estaban. Y podemos retroceder aún más en el tiempo. Hasta la Primera Guerra
Mundial se usaba el blanco tanto para niños como para niñas y, antes, el rosa
se prefería para los niños y el azul para las niñas, según explicaba la
historiadora Jo B. Paoletti en Pink and Blue: Telling the Girls from the Boys
in America. El rosa se empieza a asociar con las niñas en los años 80.
Hay empresas que sí intentan romper los
estereotipos de género. El mejor ejemplo es la cadena de jugueterías Toy
Planet, que ha difundido su catálogo 2017, en el que aparecen niños jugando con
muñecas y niñas con herramientas de bricolaje. La empresa española arrancó esta
iniciativa contra el sexismo en 2014. En 2016 dio un paso más, visibilizando la
diversidad funcional con fotos de niños con síndrome de Down en el catálogo.
"Mientras haya personas que se sigan sorprendiendo por ellos, nuestros
catálogos seguirán siendo necesarios", dice a Verne por teléfono el
director general de la compañía, Ignacio Gaspar.
"En 2013 nos empezamos a percatar de
que teníamos que hacer algo. Nuestros seguidores en Facebook y en Twitter nos
comentaban que algunas de las fotos de nuestro catálogo podían resultar
sexistas. No hicimos mucho caso, lo que fue un error, pero cuando vimos que se
convertía en algo recurrente abrimos los ojos", añade Gaspar.
Empezaron con una campaña en redes
sociales y después ampliaron la idea a su catálogo de papel. Esta vez han
captado más atención en redes sociales que en años anteriores. "Así
sí", ha opinado en Twitter Leticia Dolera, una de los muchos usuarios que
han aplaudido a Toy Planet. "Repartiremos 1.800.000 catálogos en toda
España", dice Gaspar.
"Algunas personas nos acusan de
forzar la igualdad, con más niños jugando con muñecas que niñas. Nuestra
respuesta es muy sencilla: ante la cantidad de cambios que todavía exige la
sociedad, mejor pasarnos por exceso que por defecto", añade Gaspar. El
director general de Toy Planet asegura que sus catálogos inclusivos han
mejorado la imagen de la empresa, "pero no han influido en las
ventas". De ahí que nos preguntemos por qué otras empresas no hacen lo
mismo. "No lo sé, pero estaríamos encantados de que nos copien",
dice.
La iniciativa de Toy Planet cuenta con
algún precedente: hace cinco años Top Toys, franquiciada de Toys 'R' Us en el
norte de Europa, publicó un catálogo para el mercado sueco en el que también se
intercambiaban los roles de género, con niños peinando muñecas y niñas
empuñando pistolas de dardos. Hasta el punto de que en la versión danesa del
catálogo aparecía una niña con una camiseta rosa que en Suecia y por arte de
Photoshop pasaba a ser azul. Una campaña de Audi que muestra a una muñeca que
quiere conducir en una juguetería acaba de recibir el gran premio a la Eficacia
que otorga la Asociación Española de Anunciantes (AEA).
Etiquetas:
estereotipos,
género
O número de denuncias por violencia machista aumentan 28% en Galiza e xa son perto de 20 ao día
No segundo trimestre deste ano
presentáronse 1.780 denuncias. Nese período solicitáronse 477 ordes e medidas
de protección e seguridade das vítimas.
A violencia machista en Galiza continúa a
ofrecer datos para estarrecer. No segundo semestre deste ano, e segundo informa
o Tribunal Superior de Xustiza de Galiza (TSXG) os xulgados do noso país
recibiron 1.780 denuncias por violencia machista, case 20 por día. Un
incremento de 28,1% a respecto do mesmo período do ano pasado, 2016, cando
foran 1.389 o número de denuncias.
Os datos estatísticos publicados esta
segunda feira polo Observatorio contra a Violencia Doméstica e de Xénero, en
Galiza a taxa de violencia de xénero (mulleres vítimas por cada 10 000
mulleres) é de 11,71 persoas fronte a 17,04 que é no conxunto do Estado
español.
Durante o segundo trimestre do ano
solicitáronse 477 ordes de protección e medidas de protección e seguridade das
vítimas, fronte ás 378 de 2016, o que supón un incremento de 26,2 %. Das 477
incoadas adoptáronse 309, o 65 por cento.
Aliás, descenden no noso país os casos de
vítimas que se acollen a dispensa para non declarar. Se no segundo trimestre de
2016 optaron por esta opción 92 mulleres, este ano fixérono 85, é dicir, o 5,2%
das vítimas.
Etiquetas:
estadísticas,
violencia machista
Igualdade e Diversidade impulsa unha serie de contacontos nas bibliotecas municipais "co obxectivo de proporcionar coñecementos ás nenas e aos nenos e as súas familias para previr a violencia sexual contra a infancia"
A edil Rocío Fraga destaca que as
actividades, que se desenvolverán desde este luns, 6 de novembro, están
dirixidas a menores de entre 4 e 7 anos, “para que aprendan a distinguir dun
xeito lúdico os comportamentos afectivos saudables dos non saudables”.
A Concellería de Igualdade e Diversidade
impulsará no presente mes de novembro os Contos para protexer a infancia dos
abusos sexuais, unha serie de actividades que se desenvolverá desde o día 6 até
o 28 de novembro na rede de Bibliotecas Municipais da Coruña co obxectivo de
sensibilizar sobre esta problemática.
Tal e como destaca a edil Rocío Fraga, a
proposta quere proporcionar tanto aos e ás menores, como ás súas familias,
"coñecementos e ferramentas para previr a violencia sexual contra a
infancia e crear conciencia sobre todo o que constitúe". "O abuso
sexual na infancia é, por desgraza, unha violencia máis habitual do que nos
gustaría recoñecer pero, á vez, é unha problemática oculta polo silencio ao que
as vítimas se ven condenadas, en especial pola situación de indefensión na que
se atopan as e os menores, polas limitacións propias da idade", expón a
edil. "As consecuencias psicolóxicas que se relacionan con esta
experiencia poden perdurar ao longo do ciclo evolutivo. Desde o goberno local,
cremos que é necesario afrontar esta situación e dotar ás nenas e nenos de
claves para identificar como negativas certas prácticas e, no caso de que se
produzan, darlles ferramentas para a súa defensa", sinala a concelleira.
Así, desde o vindeiro luns, a área de
Igualdade promoverá contacontos que, ademais de iniciar ás nenas e aos nenos na
lectura, "lles permitirán aprender, dun xeito lúdico, unha serie de
cuestións e valores que poderán incorporar, de forma natural, a súa vida
cotiá". "Queremos que as e os menores aprendan a distinguir os
comportamentos afectivos saudables daqueles que non o son, e que recoñezan a
aquelas persoas que si que lles queren, porque lles coidan e respectan",
explica a responsable municipal, quen engade que, con esta serie de
actividades, "tamén se promove
sensibilizar ás familias da importancia da prevención da violencia e
abusos sexuais na infancia".
En total serán dous contacontos os que se
representarán en diferentes datas, que terán lugar todos os días ás 18.30
horas, agás no caso daquelas que sexan no punto de préstamo de Novo Mesoiro,
cuxa actuación terá lugar ás 12.30 horas. O primeiro deles, O Rato Fuco aprende
a querer, representarase na biblioteca do Ágora o día 6; na do Fórum, o día 7;
na de Monte Alto, o mércores 8; na do Castrillón, o xoves 9; na dos Rosais o
venres 10. O día 11 representarase tanto no punto de préstamo de libros de Novo
Mesoiro --ás 12.30 horas-- como na
biblioteca de Durán Loriga --18.30 horas; e, finalmente, o día 14 na da Sagrada
Familia.
De cara a seguinte semana terán lugar as
representacións do contaconto Non, aí non. Comezará o día 20 na biblioteca do
centro Ágora; o día 21, na do Fórum e o día 22 na de Monte Alto. O xoves 23
chegará ao Castrillón, e o venres 24 aos Rosais, mentres que o día 25 contará,
como no caso de O Rato Fuco aprende a querer, cunha dobre representación: pola
mañá, contra ás 12.30 horas, será en Novo Mesoiro, e pola tarde, ás 18.30
horas, na biblioteca infantil de Durán Loriga. A última actuación será o día 28
na biblioteca da Sagrada Familia.
Etiquetas:
educación sexual,
igualdad y género,
recursos
As violacións son o delito que máis aumenta en Galicia, con case un 40% no que vai de ano
A Xunta admite a "posibilidade"
de retirar a súa publicidade dos medios con anuncios de prostitución, pero
evita aprobalo.
As dinámicas políticas e mediáticas
adoitan provocar, periodicamente, que o foco público se sitúe sobre
determinados delitos. Nos últimos meses, por exemplo, a respecto da ocupación
de vivendas ou dos roubos en domicilios particulares dalgunhas das grandes
cidades do país. No entanto, os datos oficiais da Policía, recompilados pola
Delegación do Goberno de España en Galicia, acreditan que aínda que furtos ou
roubos seguen a ser os delitos máis habituais, a súa cifra segue á baixa.
Mentres, as agresións sexuais e, en concreto, as violacións, son os delitos que
máis aumentan. Na contorna do 40% no que vai de ano.
As violacións medran o duplo que o
tráfico de drogas
Segundo o balance de criminalidade feito
público esta semana entre xaneiro e setembro de 2017 os corpos de seguridade
tiveron coñecemento de 36 violacións, un 38,5% máis que no mesmo período do ano
anterior. Tamén medraron o resto de "delitos contra a liberdade e a
indemnidade sexual", de 301 a 237, o que implica un avance próximo ao 10%.
O crecemento das violacións en termos porcentuais é máis do duplo que o do
tráfico de drogas, delitos que aumentaron de xaneiro a setembro algo máis dun
16%.
Sempre segundo estes datos oficiais, que
seguen a situar Galicia como un dos territorios máis seguros do Estado -unha
taxa de criminalidade de 27,1 por 1.000 habitantes fronte á media estatal, de
43,3-, o resto de delitos recollidos nesta base estatística diminúen o seu
número, a comezar polas substracións de vehículos -un retroceso superior ao
20%- e a seguir polos roubos en establecementos -case un 15% menos- e en
domicilios -un descenso superior ao 9%-.
Os delitos máis habituais no país seguen
a ser os furtos, aínda que tamén diminúen de máis de 16.300 a uns 15.400. Os
roubos con forza en domicilios pasan de 2.800 a 2.500, na franxa inferior ao
milleiro de sucesos, atópanse tipos delitivos como os roubos con violencia e
intimidación ou as lesións e rifas tumultuarias. Os homicidios dolosos e
asasinatos foron 10, os mesmos que no mesmo período do ano anterior e os
secuestros, 3, tamén a mesma cifra que en 2016.
Etiquetas:
agresiones,
violencia machista
La estereotipos de género se construyen durante los primeros diez años de vida
La concepción de que las niñas son más
vulnerables que los niños, como mero argumento a la "protección",
puede acarrear consecuencias terribles a las niñas, que pueden llegar a
justificar posibles casos de sumisión o abuso físico.
Los estereotipos arraigados con el género
se consolidan a una edad temprana de nuestra vida, a los diez años de edad,
independientemente de la situación económica familiar. Así lo ha publicado este
miércoles por la Global Early Adolescent Study, en el que colabora la
Organización Mundial de la Salud (OMS), como parte de una colección de
artículos que se publican en el 'Journal of Adolescent Health'.
Expertos en salud pública de todo el
mundo han colaborado para aprender cómo esta variedad de estereotipos de género
impuestos culturalmente durante mucho tiempo están asociados con un mayor
riesgo de problemas de salud mental y física.
"Encontramos que los niños a una
edad muy temprana (desde las sociedades más conservadoras a las más liberales)
rápidamente interiorizan este mito de que las niñas son vulnerables y los niños
son fuertes e independientes", destaca el director del Global Early
Adolescent Study, Robert Blum, profesor en la Universidad Johns Hopkins.
"Y este mensaje está siendo constantemente reforzado en casi todos los
momentos, por hermanos, compañeros de clase, maestros, padres, cuidadores,
parientes, clérigos y entrenadores".
"Rápidamente interiorizan este mito
de que las niñas son vulnerables y los niños son fuertes e independientes"
Para el estudio, se realizaron durante
cuatro años una serie de entrevistas a 450 jóvenes adolescentes de Bolivia,
Bélgica, Burkina Faso, China, República Democrática del Congo, Ecuador, Egipto,
India, Kenia, Malawi, Nigeria, Escocia, Sudáfrica, Estados Unidos y Vietnam.
Según Blum, el trabajo muestra una necesidad de repensar las intervenciones de
salud de los adolescentes, que suelen centrarse en los jóvenes de 15 años o
más, para que se dirijan a un grupo de edad mucho más joven.
"Los riesgos para la salud de los
adolescentes están condicionados por comportamientos basados en roles de género
que pueden estar bien establecidos en los niños cuando tienen 10 u 11 años de
edad", afirma la profesora asociada e investigadora principal en el
estudio, Kristin Mmari. "Sin embargo, vemos miles de millones de dólares
en todo el mundo invertidos en programas de salud para adolescentes que no se
ponen en marcha hasta que tienen 15, y para entonces es probablemente demasiado
tarde para marcar una gran diferencia", lamenta.
Desigualdad a la fuerza
Las entrevistas revelaron que, en todo el
mundo, los niños y las niñas están equipados con "camisas de fuerza de
género" a una edad muy temprana, con consecuencias negativas que son
particularmente peligrosas para las niñas. Los científicos descubrieron que las
restricciones basadas en el género racionalizadas como "protección" a
las niñas, en realidad las hacían más vulnerables haciendo hincapié en la
sumisión y sancionando implícitamente incluso con abuso físico como castigo por
violar las normas.
Igualmente, observaron que "en
muchas partes del mundo" estos estereotipos dejan a las niñas en mayor
riesgo de abandonar la escuela o sufrir violencia física y sexual, ser
obligadas a casarse siendo niñas, quedarse embarazadas a una edad muy temprana
y contagiarse con el VIH y otras infecciones de transmisión sexual.
En 14 de las 15 ciudades, niños y niñas
afirmaban que el niño era el que debía tomar la iniciativa en una relación.
Por ejemplo, los investigadores
descubrieron que los niños, tanto en Nueva Delhi como en Shanghai, hablaban de
que se les animaba a pasar tiempo fuera del hogar en una exploración sin
supervisión de su entorno, mientras que las niñas dijeron que se les
recomendaba quedarse en casa y hacer tareas. Las chicas y los chicos de ambas
ciudades hablaron de las vergüenzas y las palizas que sufrían quienes
intentaban cruzar la brecha.
En todas menos una ciudad, Edimburgo,
Escocia, tanto los niños como las niñas tenían claro que era el niño el que
debía tomar la iniciativa en cualquier relación. En todos los escenarios, las
jóvenes reconocieron la existencia de un énfasis constante en su apariencia
física y sus cuerpos como su activo clave. "En Nueva Delhi, las chicas
hablaron de sus cuerpos como un gran riesgo que hay que cubrir, mientras que en
Baltimore las chicas nos dijeron que su principal activo eran sus cuerpos y que
tenían que parecer atractivos, pero no demasiado atractivos", explica
Mmari.
Los investigadores observaron que sus
conclusiones respaldaron trabajos anteriores que revelaron que "durante la
adolescencia, el mundo se expande para los niños y se contrae para las
niñas". Pero los investigadores señalan que los chicos no salen ilesos, ya
que los estereotipos que aprenden en la adolescencia temprana (el énfasis en la
fuerza física y la independencia) hacen que sean más propensos a ser víctimas
de violencia física y al consumo de tabaco y otras sustancias, así como a
cometer homicidios.
Lo femenino como algo inferior
Además, cuando los autores evaluaron las
actitudes acerca de los roles de género entre los jóvenes adolescentes de
China, India, Bélgica y Estados Unidos, encontraron una aceptación creciente de
las niñas rebelándose contra ciertas fronteras de género, pero casi tolerancia
cero para los niños que lo hacen. En los cuatro países, parecía ser cada vez
más aceptable, en distintos grados, que las niñas se involucraran en ciertos
comportamientos masculinos estereotipados, como usar pantalones, participar en
deportes y estudiar carreras.
Sin embargo, los autores vieron que
"los chicos que desafían las normas de género por su vestimenta o
comportamiento fueron considerados por muchos encuestados como socialmente
inferiores". Tanto los niños como las niñas dijeron a los científicos que
las consecuencias para los niños que se percibía que estaban como adoptando el
comportamiento femenino, como pintarse las uñas, iban a ser intimidados y
recibir burlas con duros calificativos hasta ser agredidos físicamente.
Esperanza para un cambio
"Sabemos por estudios de
investigación y experiencia programática que las normas desiguales de género
pueden cambiarse, pero esto requiere intervenciones cuidadosamente planificadas
e implementadas que apunten tanto a los jóvenes como al medio ambiente en el
que están creciendo y desarrollándose", señala el codirector y científico
en el Grupo de Adolescentes y Poblaciones de Riesgo en el Departamento de Salud
Reproductiva e Investigación de la OMS, el doctor V. Chandra Mouli.
Que los estereotipos de género estén tan
arraigados en los niños a una edad relativamente joven, es
"inesperado".
Mmari señala que, aunque muchos de los
estereotipos de género documentados en el estudio no son sorprendentes, el
hecho de que sean tan comunes a través de las culturas y las situaciones
económicas y estén tan arraigados en los niños a una edad relativamente joven,
es "inesperado". A su juicio, la investigación podría ayudar a formar
nuevas iniciativas que fomenten una mayor conciencia de las consecuencias para
la salud de los estereotipos de género y que se centren en los años de
"transición" críticos de la adolescencia temprana.
Por su parte, Blum rechaza el argumento
de que en muchas partes del mundo los estereotipos de género son sólo parte de
la cultura tradicional y no son susceptibles de cambio, y señala que, aunque
todavía luchan con conceptos rígidos de género, en lugares como Estados Unidos
y el norte de Europa, las actitudes han cambiado dramáticamente en las últimas
décadas.
Etiquetas:
estereotipos,
género
Niñas para consumo masculino
No podemos continuar pidiéndole a niñas
famosas que se maquillen y adopten posturas concretas para consumo masculino
Su trabajo no es ser objeto de deseo. Su
único cometido es ser niñas, estudiar como niñas, jugar como niñas
Hace unas semanas, el juez de menores,
Emilio Calatayud, decía en televisión que "las niñas se hacen fotos como
putas", y que "después
de las fotos, pueden venir los acosos, los abusos y las violaciones".
Esta semana hemos visto la enésima prueba
de que culpar a las propias niñas (o mujeres) de la objeticificación de sus
cuerpos es una falacia machista, además de un análisis de chichinabo provocado
por la misoginia que la sociedad nos graba a fuego desde pequeños.
La revista estadounidense W ha incluido a
Millie Bobby Brown, la protagonista de Stranger Things, en la lista de actrices
y actores más "sexys".
No es la primera vez que a una niña se la
hipersexualiza, por supuesto. Maddie Ziegler tenía sólo 11 años cuando hizo
esta campaña, y no había sido su primera inmersión en poses llamadas
"femeninas" y "sensuales".
Seguimos llamando femenino o sensual a
posar tiradas por los suelos, fingiendo vulnerabilidad o incluso haciéndonos
las muertas. A más indefensión mostremos, más sexy parece ser la foto.
La diferencia entre las chicas anónimas y
las famosas, es que a las primeras se las acusa de "putas" y a las
segundas se las aplaude cuando se las incluye en listas sobre físicos
"hot". También está la variante de que a unas se les acuse de posar
como putas ( incluso dentro del feminismo) pero las culpas de la otra recaigan
sobre el fotógrafo o a la revista de turno que le hizo las fotos.
Es muy complicado, al parecer, este unir
con flechas. Seguimos creyendo que la publicidad, las películas, series y
canciones que escuchamos y vemos cada día a nuestro alrededor, son inocuas y no
nos inculcan nada. Que son como el humor, que al parecer tampoco nos forma como
personitas, que nada tiene que ver lo que mamamos con lo que luego somos.
También sucede con el lenguaje, muchos siguen con la cantinela de que el
lenguaje no es el vehículo del pensamiento, sino otro elemento inocuo más de
tantos.
Aceptar todo lo anterior es decir,
directamente, que si las mujeres posamos como posamos, hacemos lo que hacemos y
nos comportamos como lo hacemos es porque está en nuestros genes. Nos sale
instintivo. Vemos una cámara y metemos tripa, ponemos morritos y ponemos el
culo en pompa. Biología sin más.
Ese razonamiento misógino, nos lleva a
exculpar a los hombres que acaban violando, acosando y tratando como objetos a
las mujeres. Porque de la misma forma que nosotras tenemos el gen de tirarnos
por los suelos y hacernos la muerta para las fotos, ellos poseen el de no poder
controlar sus "instintos" y acabar abusando de nosotras. El resultado
es el que vemos siempre: culpabilización de la víctima (¿qué hacías sola por
esa zona? ¿lo conocías de antes? ¿ estás segura de que cerraste bien las
piernas? ¿qué llevabas puesto?) y la consiguiente justificación del
agresor/acosador/violador.
No podemos continuar pidiéndole a niñas famosas
que se maquillen y adopten posturas concretas para consumo masculino. El
trabajo de una actriz como Brown o una bailarina como Ziegler NO puede acabar
sirviendo como producto para los hombres heteros. Su trabajo no es ser objeto
de deseo. Su cometido es ser niñas, estudiar como niñas, jugar como niñas e
invertir las horas legales en los trabajos por las que son conocidas (aunque
aquí entra en juego la eterna duda de si de verdad quieren o es lo que quieren
sus tutores legales).
Sexualizaciones constantes como la que
ahora vemos con Millie Bobby Brown son las que hacen que el resto de niñas
empiece a obsesionarse con sus cuerpos, con su peso, con su imagen. Como la
gota malaya, imagen tras imagen, anuncios tras anuncio, las niñas dejan de
mirar lo socialmente bello para compararlo con lo que ellas son, con cómo ellas
lucen.
Nueve de cada diez personas con
trastornos alimenticios son niñas/mujeres. Y no, tampoco esto viene en nuestros
genes. La violencia de sobre las mujeres está considerada por la OMS como una
pandemia, y no, tampoco es cuestión de biología. Cada siete horas se denuncia
una violación en nuestro país, y no tampoco es una cuestión de pulsión sexual
irrefrenable debido a la naturaleza masculina.
Son los machistas. Es el machismo. Y el
machismo nunca es natural, es social y cultural. Está en las canciones, está en
las listas de las más sexys, está en el lenguaje, está en la publicidad, está
en el humor... En definitiva: está en la sociedad.
Y, como sociedad, podemos darle fuelle
para que nunca muera o podemos pelear contra él para exterminarlo. Eso sí, no
olviden que la lucha ha de comenzar por uno mismo.
Etiquetas:
machismo,
violencia machista
Descartan un anticonceptivo para hombres por efectos secundarios similares a los de la píldora femenina
Un comité médico interrumpe el ensayo del
anticonceptivo por efectos secundarios no graves como acné, cambios de humor o
incidencias sobre la libido.
Los tabúes sociales y la falta de
incentivo comercial son dos de las principales causas para que aún no exista
una píldora masculina.
"La anticoncepción masculina la
metieron en un cajón hace años, cuando ya había resultados prometedores",
explica el presidente de la Sociedad Española de Contracepción
‘Póntelo, Pónselo’: anticonceptivos y
desigualdad.
El mes pasado un equipo de investigadores
anunciaba una vez más un supuesto avance en anticoncepción masculina. Sin
embargo, de nuevo las esperanzas de encontrar un método que permita a los
hombres compartir las responsabilidades de la planificación familiar han caído
en saco roto. Los investigadores anunciaban en un artículo publicado en una
revista científica que el comité médico había suspendido el ensayo debido a los
efectos adversos del fármaco.
El método en cuestión consistía en una
inyección de testosterona junto con un implante de progesterona. Mostró una
eficacia superior a la del preservativo e incluso a la de la píldora femenina.
Sin embargo, "el comité de seguridad consideró que el número de efectos
secundarios, en particular los cambios de humor, eran demasiados", explica
a eldiario.es Mario P. Festin, uno de los autores de la investigación y
responsable del Departamento de Salud Reproductiva de la Organización Mundial
de la Salud, principal promotor del estudio.
El comité médico encargado de supervisar
el ensayo interrumpió la prueba debido a que surgieron algunos efectos adversos
no graves, como acné, cambios de humor o incidencias sobre la libido –en este
caso, aumento–, tal y como aseguran los autores del estudio en un artículo
publicado en la revista The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolismo.
Efectos similares a la píldora femenina
Resulta paradójico que se descarte el
desarrollo de un anticonceptivo por unos efectos que son habituales, o incluso
peores, en otros que ya se encuentran desde hace años en el mercado, como la
píldora femenina. Ante esta tesitura, Festin ha asegurado que "si bien
estos efectos adversos pueden ser considerados como de menor importancia,
también pueden ser problemáticos para ciertas personas".
Para Jose Ramón Serrano, presidente de la
Sociedad Española de Contracepción, "esos efectos son ridículos y son de
esperar porque son los que tienen la mayoría de los contraceptivos",
afirma a eldiario.es. "Son
efectos inherentes al método y no son importantes para la salud. Estos en
particular son mayoritariamente debidos a la inyección de testosterona",
explica este especialista.
¿Por qué no hay píldora masculina?
El doctor Serrano reconoce que pueden
existir ciertas dificultades técnicas a la hora de conseguir un buen
anticonceptivo masculino, dado que "pueden pasar hasta dos o tres meses
para que tengan efecto" y, además, "también cuesta un cierto tiempo volver
a recuperar la fertilidad". Eso no pasa con la píldora, que actúa de forma
casi inmediata y la fertilidad reaparece en el momento en el que se deja de
tomarla.
Sin embargo, según este especialista,
"desde hace años ha habido estudios en fase 3 que estaban dando muy buenos
resultados y con efectos secundarios mínimos, como ahora, pero se metieron en
un cajón, fundamentalmente por motivos comerciales". Los investigadores
del nuevo estudio lo confirman. Señalan que "el desarrollo de productos
comerciales se ha estancado".
Según los propios autores del estudio, la base de este método, que
supone la utilización de hormonas, se conoce desde hace más de cuatro décadas.
Aunque hay diversos estudios que tratan
de abordar la anticoncepción masculina de formas alternativas, en la actualidad
apenas hay compañías farmacéuticas que estén desarrollando anticonceptivos para
hombres y solo la OMS, principal promotora de este último ensayo, o algunas
organizaciones sin ánimo de lucro están trabajando en ello.
Todo pese a que según el propio estudio,
más del 75% de los participantes aseguró estar satisfecho con el método y
dispuesto a utilizarlo si estuviera disponible. "Estoy seguro que de que
hay muchos hombres que están concienciados y que utilizarían este tipo de métodos,
especialmente aquellos que tienen pareja y que saben que la contracepción
también es cosa de ellos", explica Serrano.
La planificación familiar "no es
cosa de hombres"
Pero pese a la supuesta falta de
incentivo comercial, también existen un problema cultural de fondo: la
planificación familiar y la contracepción se consideran mayoritariamente como
algo exclusivamente femenino.
Serrano asegura que uno de los
principales problemas es que "la anticoncepción masculina está mitificada,
pues se considera que no es cosa de hombres". Según este especialista,
"los hombres no se embarazan, con lo que si no hay una pareja con la que
se comparta la fertilidad como algo común, es difícil que esto se acepte".
Etiquetas:
anticoncepción,
machismo
Suscribirse a:
Entradas (Atom)